Beklentisizlik
May 22, 2024
Bugün sizlerle geçen sene bir anda hayatımı değiştiren bir sürece girdiğim döneme ait bir yazımı paylaşacağım. Hayatımda hatrı sayılır bir dönüm noktası olan bu sürecin hemen öncesinde kaleme almışım bu yazımı.
Bu aralar bunu ara ara yapmayı ve geçmiş yazılarımı değerlendirmeyi planlıyorum. Siz de geçmişte yazmış/çizmiş olduğunuz notlara sahipseniz, benim gibi değerlendirilmeyi bekleyen ve hayatınızda alan kaplayan “şeylere” sahipsiniz demektir. Ya onlarla vedalaşın, ya da değerlendirin ki alanınız ferahlasın.
Çocukluğumda her ailede en az bir tane olan o afacan çocuktum. Ailenin koltuk tepelerinden ve sırtlarından inmeyen, kapılara tırmanan o en küçük birey bendim.
Okul hayatı başladıktan bir süre sonra dışarıda ne kadar istesemde ailede sağladığım konforu bulamadığımdan kendimi yeterince ifade edemiyordum ve daha sakin bir kişilik sergilemeye başlamıştım.
O zamanlar sanırım, bir şeyi ne kadar çok istesem de “olmasa da olur” diyebilmeyi öğrenmişim. Hatta bunu belki de biraz abartıp yaşıtlarım arasında popüler olan bilgisayar oyunlarından bile iddiasız bir şekilde erken ayrıldım. İddialı bir şekilde kendimi ön plana atmayı, yarışmayı sevmiyordum. Daha çok kendi halime ve yarışacağım bir başka kimsenin olmadığı aktiviteler tercih etmeye başlayıp “web yazılım & tasarım” dünyasına ilk adımlarımı daha o zamanlarda attım.
Yalnız aktiviteler tercih ediyor olmam psikolojik olarak ne kadar doğru veya yanlış gözükür bilmiyorum ancak ailemin desteği ile daha o zamanlardan yaratıcı kaynağıma doğru adım atabilmişim çok şükür.
Bugün geriye dönüp baktığımda yaşadığım içe dönüklüğün aslında sadece bir sebep olduğunu görüyorum. Olması gereken oldu ve ben sebepsizce bıraktım. O zamanlar bana sebepsiz geliyordu. Hayatımın kalanında da beni içten içe çağıran, özellikle çok lüks veya popüler gördüğüm konular üzerine içimden bir şeylerin “bırak” seslenişleri devam etti. Bıraktıklarıma karşılık ne kadar zorlayıcı yollardan geçip gelmiş olsam dahi hep bir şeylerin beni yoluma tekrar soktuğunu gördüm, hissettim.
Bırakabildiklerim beni hiç bir zaman azaltmamış. Ben bıraktıkça uzadım, çoğaldım. Şimdi görüyorum ki uzadıkça ve çoğaldıkça eriştiklerim ve hatta erişemediklerim de sadece birer durakmış.
Yolculuk derinlerden çağıran asıl olana.
Namaste 🙏